Ο Ντάνιελ ήξερε ακριβώς ότι αυτή η ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα θα τον ξάφνιαζε με σχεδόν κάθε απροσδόκητο και υπέροχο τρόπο και όπως αποδείχθηκε αργότερα αυτός ο τύπος είχε απόλυτο δίκιο. Καθώς επέστρεφε στο σπίτι μετά τις διαλέξεις, συνάντησε αυτή τη λαμπερή καυτερή που δεν τον πείραζε να κάνει μια κουβέντα και να την ακολουθήσει με μερικούς αηδίες στο σπίτι. Αυτός ο έφηβος έδωσε στο πουλί του Ντάνιελ όλη την προσοχή που ήθελε και ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα ρουφώντας το σαν υπέροχη πόρνη και του έπαιρνε μπάλες ανεξιχνίαστες στο νεαρό καταπράσινο αρασέ της.
